In memoriam: Huub

Vanmorgen vroeg is Huub in zijn slaap overleden. Hij was bijna zeventien-en-een-half jaar.

Huub "zag ze komen en gaan". Naente, Koos, Adriaan, Olivier…vele nieuwkomers moest hij als huisoudste verwelkomen. En dat deed hij zonder morren, want de confrontatie zoeken deed hij niet. In die bonte parade van viervoetige persoonlijkheden viel hij meestal niet al te zeer op. Hij was niet de mooiste, de sterkste, de snelste, de meest heldhaftige of de meest actiefste. Maar hij was er wel altijd, die ene waarvan je wist dat ie altijd thuis op je zat te wachten. Want terwijl de ene na de andere huisgenoot aan hem ontviel, bleef Huub. Hij was onverwoestbaar, zo leek het. Zijn geheim was dat hij wist dat hij geen negen kattenlevens had; hij had er één, en daar was hij zuinig op.

Op zijn Siamese afkomst was hij trots. Katten van dat ras staan bekend als praters, en Huub liet geen moment onbenut om zijn medebewoners aan dit feit te herinneren. Enkele spaarzame momenten van verstoorde nachtrust daargelaten was dit toch vooral een teken van zijn wezenlijke deelname aan het leven in huis. Huub deed mee. Hij leefde geen parallel bestaan. Wanneer hij een ruimte binnenkwam, kondigde hij zijn aanwezigheid aan; vice versa, iemand die hem benaderde werd luidkeels begroet. Het wegvallen van zijn sociale levendigheid laat een grote leegte achter. 

Huub (16-03-1996 - 04-08-2013)