In memoriam: Olivier

Donderdag hebben we afscheid genomen van Olivier. Hij is vier jaar geworden.

Olivier kwam "uit de buurt". Dat was vooral te zien aan zijn stevige bouw en wat boerse kop. Tegelijkertijd verraadde de kleuring van zijn vacht een aristocratischere afkomst. Hij arriveerde samen met zijn broertje Adriaan. Ze waren vernoemd naar de beruchte tweelingbroers uit de boeken van Leonhard Huizinga. Lang hebben ze niet van elkaar kunnen genieten: Adriaan verloor al jong zijn leven, waarschijnlijk het slachtoffer van het spaarzame maar daarom niet minder dodelijke verkeer langs huis. Of Olivier van dit drama getuige is geweest, is onbekend, maar feit is dat hij altijd erg angstig is geweest, ook voor mensen die hij goed kende.

Olivier trok er graag op uit. Zodra het kattenluikje 's ochtends werd geopend, was hij verdwenen. De hele dag (en soms langer) zwierf hij over de weilanden. Vaak zag je hem zitten, heel ver weg. Een bruin koppie dat net boven het gras uitkwam. Soms was hij zo ver weg dat er een verrekijker aan te pas moest komen om te bevestigen dat hij het inderdaad was, en niet een buidelrat of een konijn met kleine oren. Na een hele dag op pad te zijn geweest kwam hij aan het eind van de middag ie dan op zijn dooie gemak aankuieren.

Olivier was een schootkat, waarvan zijn huisgenoot Huub soms het slachtoffer was. Olivier kroop, ook als er meerdere vrije schoten beschikbaar waren, namelijk het liefste op de schoot waar Huub al lag, waardoor deze in de verdrukking kwam. Dit was geen pesterij, maar meer goedbedoelde sociale onbeholpenheid.

Ongeveer een jaar geleden werd Olivier ziek. Hij werd kortademig en had weinig energie. De medische wereld kon het niet verklaren; men hield het op "longvlokken". Hoe dan ook waren zijn ontdekkingsreizen ten einde. Hij kwam niet verder meer dan een rondje om het huis, waarna hij de rest van de dag lag uit te rusten van deze inspanning. Toch leek hij er niet al te zeer onder te lijden. Goed, zijn bewegingsvrijheid was behoorlijk ingeperkt, maar hij trok zich niet terug, en was niet minder sociaal dan voorheen.

Een paar weken geleden begon Olivier slecht te eten en drinken, tot hij daar uiteindelijk helemaal mee ophield. Door de dierenarts werd een probleem aan zijn nieren geconstateerd. Genezing bleek niet meer mogelijk. Donderdagmiddag is Olivier uit zijn lijden verlost.

We troosten ons met de gedachte dat hij nu weer als vanouds rondstruint, over de eewige jachtvelden die de kattenhemel ongetwijfeld rijk is.

Goede jacht, Ol.